Aktie voor de Filippijnen 11.11.11. is stilaan één van de vaste evenementen in de maand november geworden. De laatste twee jaar ging deze gebeurtenis een nieuwe toer op : het politieke aspekt werd in de aktie even belangrijk beschouwd als het karitatieve. Vorig jaar was dit politieke basistema de krisis, dit jaar draait alles om de bewapening. Veto ging even polsen naar de konkrete aktie in ons aller dierbaarste Leuven, dit op donderdag 4 november in de Kleine Aula, samen meteen 80tal andere aanwezigen. Film was er voorzien, een korte bespreking en nog toneel ook. Dit alles overde leuvense 11.11.11-aktie: projekt basisgezondheidszorg en volwassenenvorming op de Filippijnen. Een avond over the continuing story of Ferdinand & Imelda. Si Mang Juan heette de film, eenen werk van Omar D'hoe, Er werd verteld over de vier eeuw spaanse, en halve eeuw amerikaanse kolonisatie. Hoe diktator Ferdinand E. Marcos in '72 de staat van beleg afkondigde (officieel vorig jaar afgeschaft, maar laat ons maar zeggen dat de burokratie traag werkt de laatste tijd) onder het motto "orde, vooruitgang en rechtvaardigheid". Hoe zijn vrouw, Imelda Marcos, een grootscheepse indoktrinatiekampagne opzette onder het mom van "verfraaiïngswerken", Huizenhoge muurschilderingen, met als onderwerp Imelda, die zich over de zieke armen ontfermt in (te) dure ziekenhuizen. Shots met Imelda in gezelschap van de kerkelijke overheid, die moeder Theresa van Calcutta ontvangt: "laat ons . tot een liefdadigheid in harmonie met the new society komen ... " New Society , En daarmee is het woord gevallen: the New Society. Dit is de naam die Marcos gaf aan de nieuwe ekonomische en politieke orde die hij poogde te bewerkstellen vanaf de staat van beleg in '72. Om Straatmus wil huis met tuintje Sprekende over baronessen en gravinnen, verwijlt de geest vaak naar 1ge eeuwse toestanden. Helaas. Tot voor enkele jaren woonde in de Leuvense Boogaardenstraat een echte barones, met een grote, mooie tuin, die qua oppervlakte groter is dan de som van de koertjes waarmee 150 huizen het in deze Mussenbuurt moeten stellen. Barones De Walque had de reputatie een echte hautaine barones te zijn,jegens het personeel dat bij haar 'werkte', jegens de ar QOk t.en de .b'll\U't. Vrij recent hos werd een jongetje van de buurt voor de jeugdrechter gedaagd omdat hij appels gestolen had die in de tuin van de barones lagen. De barones bezit een huis in de Boogaardenstraat, eentje in de Jozef U-straat, en zoals gezegd een prachtige tuin gelegen tussen beide straten. Sinds de dood van de barones in 1980 claimt de buurt het gebruik van het park en heeft het huis in de Jozef II-straat eigenhandig tot buurthuis gepromoveerd. Het buurthuis richt zijn eisen vooral naar de stad Leuven toe,die beide moel aankopen. Sinds 1980 is hier een eigenaardig schouwspel aan de gang. Als erfgenamen 12 miljoen eisen voor beide huizen en het park, biedt de stad 7 miljoen. Als enige tijd later de erfgenamen genoegdoening nemen met 7 miljoen, blijkt de stad enkel het buurthuis en het park te willen kopen voor 3 miljoen. Tijdens de jongste gemeenteraadsverkiezingen werd het buurtwerk de Straatrnus door vriend en vijand in het vaandel meegedragen. De meerderheidspartijen roemden zich omdat ze de JozefII-straat verkeersvrij hadden gemaakt en er een woonerf hadden aangelegd. Meer nog het bestaan van het Buurtwerk werd een peiler, waarop deze partijen het bestaaan van inspraak in de stad Leuven poogderi aan te tonen. "Dat inspraak van de bevolking geen ijdel woord is, bewijzen de feiten. Inderdaad, het zijn de bewoners en het buurtwerk 'de Straatmus' die samen met de stad de plannen hebben opgesteld, uitgewerkt en uitgevoerd: zo schreef de CVP. Voor de oppositie was de aankoop van de tuin een breekpunt. Na de verkiezingen zit het buurtwerk terug met de bittere realiteit. Nadat. reeds in augustus, bij een werkkamp in de tuin, de notaris Bosmans, die de zaken beheert van de erfgenamen De Walque, de politie opeiste en verkreeg om meer dan 150 aanwezigen uit de tuin te verdrijven, heeft hij zich nu tot de rechtbank gewend om te bekomen dat het buurtwerk uit het gekraakte buurthuis verdreven wordt. Een eerste zittingsdag voorde Korrekrionele Rechtbank zou normaal plaatsgevonden hebben op 19 oktober jl. De advokaten van het buurtwerk eisten dat burgemeester Van Sina en iemand van de huisvestingsmaatschappij Heuvelhof rouden getuigen dat zij al jaren beloofd hebben het buurthuis aan te kopen. Hierdoor werk het proces uitgesteld tot 7 december e.k. Het buurtwerk vond (en vindt) het logisch dat men het huis in de Jozef 1Istraat ging gebruiken als buurthuis omdat alle voorwaarden vervuld waren waarin het recht op wonen diende te primeren op het eigendomsrecht. Het huis stond reeds 5 jaren leeg. De eigenaar weigerde het pand te onderhouden, zodat het een hinder werd voor de buurt. Hij kwam volgens de buurt zijn plichten als eigenaar niet na. Het buurtwerk stelt dat de eigenaar van een huis, een plicht tot gebruik heeft, zeker op een ogenblik dat de vraag naar woningen zoveel groter is dan het aanbod. De leegstand van woningen is immers een van de oorzaken van overdreven huurprijzen. Het buurtkomitee werkte mfer dan twee maanden in het huis, en inversteerde tienduizenden franken nieuw materiaal. Vanaf het begin werd aan de eigenaars aangeboden een huurprijs te betalen van 5000 fr., en kwamen er beloften van de sociale bouwmaatschappij Heuvelhof dat liet huis zou worden aangekocht. Overigens ziet men in de buurt de stijging van de huurprijzen met lede ogen aan, nu de Jozef Il-straat een mooi woonerf gekregen heeft. Een projektgroep Wonen heeft de strijd aangebonden met deze wanpraktijken, maar heeft toch niet kunnen beletten dat een huis in de Jozef Il-straat aan 12.000 bf. verhuurd werd, nadat het tevoren slechts 7.000 bf. koste per maand. Tegenover het buurthuis staat een huis te koop dat 950.000 bf. moet kosten. wat wilani:i;nnig duur genoemd wordt. Heuvelhof zal de Straatjesgang saneren, evenals enkele huizen in de Mussenstraat. Men heeft met deze bouwmaatschappij vaste afspraken inzake huurprijzen. Ook heeft men welbepaalde akties gevoerd om de verkrotting tegen te gaan, door bv. vensters in leegstaande huizen te sluiten, en er spandoeken voor te hangen. Ook stelde men een voorstel tot gemeentelijk reglement samen, waarbij eigenaars worden verplicht woningen te melden die langer dan 3 maanden leeg staan. Leegstaande woningen zouden worden getakseerd worden met een som die gelijk staat aan 10% van de gevraagde jaarlijkse huurprijs met een minimum van 10.000 bf. per jaar. Naast de rechtzaak omwille van het buurthuis, loopt op dit ogenblik nog een andere rechtzaak in beroep tegen het vonnis in kortgeding waarbij op de vrijdag in de week in augustus wanneer het buurtwerk een werkkamp had georganiseerd in de tuin en de politie ingreep. Het vonnis stelde o.m. dat 'de notaris had vastgesteld dat bomen en struiken zouden zijn weggesleept. en de uitdrijving noodzakelijk was aangezien de talrijke aanwezigheid van mooie bomen en struiken'. Nu raakt dit vonnis een heel gevoelig punt in de buurt, omdat sinds jaar en dag de tuin . vervolg op pagina 8 .KWISTAX DE MAX Weekblad. Jg. 9. '82-'83. Nr. 7 dd. 10 november 1982. V.u. Marcel Meeus. Van Evenstraat 2 d, 3000 Leuven. Redakties : .steeds op vrijdag tussen 17.00 en 19.00 uur (open voor ieder) op 't Stuc, Van Evenstraat 2 d, 1ste verdieping. Nr. 8. Artikels en agenda binnen op 12 november. Advertenties op 11 november. Nr. 9. Artikels en agenda binnen op 19 november. Advertenties op 18 november. zijn handelsbalans in evenwicht te bren- GENT gen - iets waar hij nog steeds niet in geslaagd is - wilde hij de eksport ..... __' vergroten door multinationals naar de zgn. 'industriezones' en 'eksportzones' te lokken. Dit werden gebieden waar de multinationals kwasi volledig de vrije hand kregen: de arbeiders werken er voor hongerlonen, de bedrijven nemen w veel grond in bezit als ze maar willen (na gedwongen verhuizing van de autochtonen), er bestaat geen enkele beperking op milieuaantasting, enz. Eksport ten alle prijze. De lage-loon politiek triomfeert in de rechteloosheid van de arbeiders. Voortrekkers in dit spelletje zijn Ford Taunus, allerlei mijnbouwfirma's (vooral chroom en koper), bij de fruitteelt heb je ook nog Del Monte (die bananen, weet-je-wel) en de suikerrietbazen zijn ook al niet afkerig van het Filippijns klimaat. Vooral in die laatste sektor is onderbetaling normale kost (tot 20 Bfr/dag voor de seizoenarbeiders). Naar de bevolking toe wordt deze politiek goedgepraat onder het motto "tewerkstelling". Inderdaad, de kleine boer verliest zijn land en zijn inkomen, en moet beneden het bestaansminimum in fabrieken gaan werken. Werkkrachten bij hopen, voor de multinationals. Marcos heeft - toegegeven - ooit eens een landhervorming aangekondigd, maar nu, tien jaar later, kan men stilaan gaan zeggen dat dat voornemen eerder tot de politieke folklore van dergelijke regimes moet gekatalogeerd worden. Die landhervorming zorgt er wel voor dat vele pachters zich nog -een tijdje rustig houden, iets wat geappreciëerd wordt: een politiek-ekonornische verandering zou wel eens een ferme streep door de ekonomische en strategische streep van velen kunnen zijn, als je bedenkt dat de Filippijnen een van de belangrijkste amerikaanse vlootbasissen zijn. Propaganda Het new-society-fenorneen heeft nog andere leuke kenmerken. De massale propaganda is al aangehaald. De verfraaingswerken. Alles wordt door de regering zo zennig mogelijk voorgesteld. In Manila, de hoofdstad, rijdt het openbaar vervoer met het embleem Love Bus. Krottenwijken worden weggestopt achter hoge muren, om de rijken niet te chokeren. Villawijken staan ook achter hoge muren (misschien om de armen niet _.,.. ....., te chokeren ?) en worden bewaakt door een goed getrainde privé-militie. Enkel met een speciaal pasje mag je binnen. Eén en ander lijkt ons wel een niet-raciale variante van apartheid. Deportaties zijn er ook niet onbekend: ofwel om puur ekonomische redenen (plaats maken vervolg op pagina 8 Het was weer zover, vorige week woensdag: de grootse massasport- en massakijk-aktiviteit, das kwistaxrace. Het spektakel was dik gezaaid en de opkomst was dito te noemen. Twee grote verschillen met vorige edities dreven op dit geolied gebeuren: primo, de straftijden bij roekeloos rijden lieten heel wat sensatiegeilheid op het droge én secundo, de sponsoraanwezigheid zat op het randje van genoeg. Echter, ons niet gelaten en blijkbaar de aanwezigen ook niet, want uit de bochten en onder de borden bleef men vliegen. Zelfs pseudo-Pfaffen konden ongebreideld naar een reuzebal graaien in de hoop een prijs in de hand te houden. Spijtig genoeg staat er op .het Hogeschoolplein geen kerktoren in het midden: dit zou de laatste stap zijn naar een klassiek-Vlaamse kermiskoers. Vanaf November 1982 - TIjdelijk - . .8 Alma II en Alma III -5 fr. op alle schotels 27 november: NATIONALE BETOGING RECHT OP ONDERWIJS DE ZAAK VRANKEN (2) (Naámsestraat) - De vice-rector voor studentenaangelegenheden, prof. Sabbe, heeft vorige donderdag twee studenten ontvangen i.v.m. het examengeschil in eerste lic kiné (cf. vorige Veto). Alain Van Bockhaven. die de negen gedupeerde studenten vertegenwoordigt, en Thierry Willocx van Apolloon (de faculteitskring van 't Sportkotö stelden aan de Vicerektor het studentenstandpunt voor, dat overigens diezelfde dag ook in Veto was verschenen. Zij drongen erop aan dat de vice-rektor de in september gemaakte fouten zo spoedig mogelijk zou laten rechtzetten. De vice-rektor was van oordeel dat het geen zin heeft meteen opnieuw te delibereren. De kans dat de examenkommissie met dezelfde ongerijmdheden tevoorschijn zou komen als in september, is te groot. Beter zou het zijn, aldus Sabbe, in februari een bijzondere examenzittijd te houden, en tegen die tijd een en ander op papier te zetten. Sabbe vroeg nog een mand tijd om dit alles te regelen. De studenten houden dit in beraad. Het is immers niet duidelijk waarom men niet gewoon opnieuw rou kunnen delibereren van zodra de nodige richtlijnen op papier zijn gezet. En of hel juist is dat een bijzondere examenzittijd volgens de wet in februari georganiseerd , moet worden als Sabbe zou beweren is ook nog niet zeker. De studentenvertegenwoordigers in de Akademische Raad hebben ondertussen geen maand nodig gehad om de nodige bijkomende interpretaties van het examenreglement te formuleren. Reeds vorige week werd een nota hierover bezorgd aan rektor De Somer. (Ib) Informatica binnen Wiskunde De P.O.C.-wiskunde is goed verlopen. Geen informatica richting binnen wiskunde, maar enkele informatica vakken in de kandidaturen en een W4 (wiskunde met informatica) in de licenties. Meer nieuws en een uitgebreid verslag volgende week. Jan Roeis, Wina-praeses Greet Kesselaers, stvw. P.O.C.wiskunde DE KUNST VAN HET SLALOMMEN . Maandagjl. ging een delegatie van een 20-lal mensen van de ASR met vicerektor Sabbe spreken over de plots zeer delikate zalenkwestie (zie Veto 6). Hij kwam drie kwartier te laat, en bond dan de strijd aan met Marcel Meeus (ASR-sekretaris), Stef Vanthuyne (voorzitter SORA), Lieven (1) van Onkruit (de dupe van het geval). Resultaat: nul 'Op rekwest: De vicerektor weigerde ter plaatse over duidelijke kriteria te beraadslagen, hij beslist persoonlijk geval per geval en wil zelf zijn gesprekspartners zoeken. Eigenaardig is wel dat Sabbe niet over alle aanvragen ingelicht blijkt te zijn. Wie speelt hem dan de "te delibereren" gevallen door en hoe worden die geselekteerd ? Zeer duister. Uit het gesprek bleek ook dat de nieuwe vicerektor de ASR niet noodzakelijk als gesprekspartner beschouwt: hij wil die zelf kiezen. Een lijn van werken, waarvan Tavernier de pionier was door bij de ALMA-kwestie van verleden jaar enkel de praeses van de kringen bij zich te roepen. Maar het gaat hier slechts om "blijken": Sabbe antwoordde slechts zeer ontwijkend. P.S. Onkruit heeft tenslotte toch haar zaal gekregen. NSV kreeg eerder al een zaal zonder slag of stoot.
Foto Om Gay Indo
2ff7e9595c
Comentarios